Jumaat, 25 Mei 2012

Suatu Ketika Dahulu... (Part 1)


Assalamualaikum….

Buat sahabatku Yatie, Ida, Halim, Zamzuraini, Nor, Izya dan rakan2 lain yang sudi membaca kisah ku ini…

Kali ni saya nak bercerita tentang kisah saya masa lalu yang masih saya ingat sehingga kini. Subhanallah… Betapa hebatnya ciptaan Allah s.w.t.. Iaitu otak kita. W/pun dah lama, but still kita ingat. Betul Yatie, nikmat Allah mana yg kamu dustakan? Otak adalah salah satu nikmat yg Allah berikan. Of course tanpa otak, kita xkan dpt rasa kenikmatan tu… Hmm… 

Sekarang umur saya dah 33 tahun. Apa yg nak saya ceritakan ini berkisar kehidupan saya lebih kurang 25 thn yg lalu. Citer zaman kanak2… masa sekolah rendah…  Nak tengok, adakah saya masih ingat lagi? Satu lagi, bila umur saya 60 – 70 thn yg mana saya tak mampu lagi nak ingat, cerita yg saya tulis ni akan mengingatkan saya kembali detik2 bahagia saya satu ketika dahulu… Or, anak cucu cicit kita pun boleh tahu kisah kita zaman kita muda-muda… Kalau sempat ada cucu cicit la… hehehehe

Zaman Tadika…
Saya bersekolah di TASKI (Taman Asuhan Kanak2 Islam). Letaknya agak jauh jugak dari rumah. Tapi, ada van yg hantar ambik. Kawan saya waktu itu, Zamzuraini Mohd Haniffah. Kami tunggu sama2 van datang.

Saya pakai jubah warna hijau and bertudung. Masa tu tak tau lagi tentang tutup aurat ni. Tak pikir pun kenapa kena pakai baju camtu. Dah ustazah suruh, pakai je ler. Alhamdulillah, sekarang dah tutup aurat... :)

Masih ingat lagi, dalam van, kami ramai2 nyanyi lagu nasyid – Sepohon Kayu. Korang mesti tau lagu tu kan? Pasal solat. Nyanyi lagu tu hari2, tapi masa tu blom tau solat lagi. Hahaha… Bila dah besar pun masih ingat lagi lagu tu, tapi solatnya mcm biskut choc fudge… Astaghfirullah… Itu dulu, sekarang Alhamdulillah dah insaf der...

Masih ingat lagi, di TASKI, kami makan dalam satu dulang ramai2. Ada le satu dulang tu, 5 orang. Seronok sangat time tu. Tapi seingat saya, saya ni jenis pendiam. Tak reti sgt nk berkawan. Sorang tu je le kawan saya, Zamzuraini. Di situ, kami belajar alif, ba, ta…. Belajar nasyid and main kawada (mcm lego la jugak).

Masih ingat lagi, setiap kali balik, van akan lalu kawasan kubur. Dan ramai2 kami akan beri salam. Assalamualaikum Ya Ahli Kubur… Alhamdulillah…Sampai sekarang saya masih amalkan lagi amalan tu.

Sekolah rendah…
Darjah 1, 1 Merah. Saya bersekolah di Sekolah Kebangsaan Mengabang Telipot. Kawan yg saya ingat time tu – Irdawati Abu Bakar. Kami baik sebab ayah kami berkawan. Saya selalu pegi kedai runcit dia beli jajan. Kalu datang kedai dia, mak dia soh amik, tak payah bayar. Rasa best sangat sebab boleh makan free. Tapi, mak aku bayar kadang2. Segan la kan…

Saya masih ingat lagi, pada waktu rehat, kami makan bawah pokok zaitun (ye ke pokok zaitun?). Yatie cakap, saya panjat pokok tu and kain saya koyak. Saya x ingat tp dia ingat. Zaman tu pakai pinafore pegi skolah. Budak2 lelaki suka intai bawah kain budak pompuan. Hahaha… Lucu btol waktu tu. Darjah 1, saya suka kat sorang budak laki ni. Halim namanya. Ada tahi lalat bawah bibir. Owh… Hensemnya dia… kahkahkah… Kecik2 dah ada perasaan mcm tu… Kakaka…

Saya masih ingat lagi, time rehat game favourite yg kita org suka main zero poin. Main getah daa… Budak2 time tu panggil main zero poin. Saya dan Yatie kira terrer la main game ni. Bestnya time tu kan Tie. Yang saya ingat, rambut Yati time tu kerinting minting gitu, cam Bella. Saya pulak, rambut panjang, ikat cam ekor kuda. Hahaha…

Alhamdulillah… Allah telah kurniakan saya sedikit kepandaian semasa saya di sekolah rendah. Dalam kelas, saya selalu dapat tempat pertama dan setiap akhir tahun ambil hadiah pada hari anugerah. Ya Allah mohon keampunan Mu. Bukan niat nak bangga ke apa, tapi itulah anugerah yg Allah pernah kurniakan pada saya yg mana saya pernah kecapi nikmatnya satu ketika dahulu… Subhanallah…. Nikmat Tuhan manakah yang kamu dustakan?

And kawan saya masa tu jugak Nursyaheeda Abd Aziz. Dia kira cam sedara jugak la dgn saya. Neneknya dgn nenek saya sepupu. Betul dok Nor? Saya panggil dia Nor. Best kawan dgn dia. Dia budak baik. Saya suka gi rumah dia. Ada sekali tu, saya pergi rumah dia. Tak bagi tau mak. Mak dtg sekolah, cari saya takde. Pening la org tua tu cari saya ingat saya kena culik. Puas dia tanya org mana saya pergi. Then, dia singgah rumah Nor, tgk saya ada kat situ. Mak saya nampak je saya, dia terus sekeh kepala saya beberapa kali and pulas telinga saya. Memang patut kena pun. Masa tu saya langsung tak fikir mak saya akan risau macam tu cari saya. Yang saya fikir cuma seronok nak main dgn kawan2… Kesian mak…

Darjah 4, 4 Merah. Ada sorang English teacher. Cikgu Abd Rahman namanya. Badannya berisi. Org panggil dia cikgu susu sbb dia in charge susu kat skolah. Setiap kali saya bawak buku ke depan kelas utk dia tanda, dia akan cakap kat saya, I love U, I love U. Ish… gatal betul cikgu ni. Dia memang suka kat saya. Saya sengih je la time tu. Nak cakap apa lagi? Xkan nak cakap I Love U jugak?

Tiap kali, kalu terserempak dgn dia kat sekolah saya akan melarikan diri, sebab dia selalu buat macam dia nak peluk saya. Eiii… menakutkan. Kalau budak skrg, buat report, dah kena cikgu ni… Tapi, cikgu tu baik. Dia takde niat apa. Dia sayang kat saya, sebab saya pandai sikit dr org lain. Itu aje. Sampaikan dia pernah dtg rumah saya jumpa mak saya, tak bagi saya tukar ke Sekolah Gong Badak yg baru dibuka masa tu.

Darjah 5 – SK Gong Badak.
Akhirnya saya pindah jugak ke sekolah baru. Senyap2 mak saya pindahkan saya tanpa pengetahuan cikgu tu… hehehe… Masa tu saya rasa, seronok nak pi skolah baru. Saya tak fikir pun, adakah kawan2 yg saya tinggalkan, sedih dgn pemergian saya. Meh kita tanya. “Tie, mung sedih dok masa aku pindoh skoloh dulu?”

Sekolah baru, mak saya jumpa GB and GB tu cakap, “Bakpe baru tukor?” Sekolah tu dah setahun bukak. Budak2 Gong Badak semua dah tukar thn lepas. Mak saya ckp la, cikgu dia dok bagi tukor.

Masa kat skolah baru, saya rasa out of place sangat. Saya dah le tak peramah. Kalau tak silap saya, saya duduk sebelah dgn Julainy Jaafar. Dia jadi kawan baik saya lepas tu.

Saya tak berapa ingat nama2 cikgu yg pernah ajar saya di situ. Kecuali sorang cikgu ni; Cikgu Khamisah namanya. Sorang cikgu laki. Dia punya trademark; Korok mung. Kahkahakha… Tak ingat namanya, but he’s funny. And, Ustaz hensem naik motor besar. Matanya kaler hazel. "Izya mung ingat lagi dok kat cikgu2 kita nih?"

Cikgu Khamisah sgt garang. Dia ajar masa saya darjah 6. Kalau U salah jawab satu soalan Maths, U akan dapat, 2 kali rotan. Saya pernah salah, tapi satu dua jer. Cuba bayangkan salah 20, 30? Aduss… Naya betol. Memang sume org takut dgn cikgu ni. Tapi, saya xde masalah dgn cikgu Khamisah sebab saya boleh score subjek yg dia ajar; Maths, BM, English.

Tapi, saya sangat berterima kasih pada cikgu Khamisah. Dia cikgu favourite saya. Walau pun dia garang, bagi saya dia ikhlas ngajar nak suruh kita pandai. Dia sangat bersungguh bila mengajar. Saya masih ingat, dia tak sihat, muntah2 kat dalam kelas… Tapi dia kuatkan semangat utk mengajar. Terima kasih, cikgu. Sekrg dia dah jadi GB kat SK Presint 9, Putrajaya. Dah lama betul tak jumpa dia…. Rindu kat cikgu.

Time tu, murid takut dgn cikgu. Sgt hormat dgn cikgu. Nak bercakap pun, takut2. But, murid2 zaman skrg, kurang hormat cikgu. Cakap dgn cikgu kasar bila cikgu tegur. Hmm… Nape jadi gitu ek? Didikan dari mak bapak. Mak bapak mmg x ajar buat mcm tu, tapi dia blajar dgn tgk dari kita apa kita buat. So, be careful kalau bercakap. Jgn cakap kasar, mencarut lagi la x boleh depan anak2…

Kawan2 masa di SKGB yang masih saya ingat,  Wan Izyati, Nik Faridzuan, Nik Amirul Izzat, Arzuan (saya pernah syok dgn dia dulu), Adib Rahimi, Muna Azraa. And kawan2 yang rapat dgn saya time tu; Julainy, Norlizana and Wan Murni. Kami 4 org mmg kamceng. Tiap petang kita org main bola katak kat padang rumah murah Gong Badak. Kita org blaja sama2 kat surau. Aku la cikgunya.. Kihkih… Owh… Zaman kanak2, mmg menyeronokkan.

Saya masih ingat. W/pun x brape peramah, tapi saya berani jugak buat persembahan kalu ada msk pertandingan di sekolah. Cikgu soh saya msk pertandingan sajak. Dia bagi saya sajak Bunga Popi karya Usman Awang. Saya dapat No. 3. Okay la tu, dapat hadiah. And saya buat persembahan di sekolah. Cikgu2 cakap, bagus persembahan awak. Kembang skjp time tu.

And, kami murid2 tahun 6 pernah buat persembahan pantomin kat sekolah masa hari anugerah. Kami berlatih sendiri aje. Cikgu tak amik port langsung. Tak ingat tajuk citer apa. Yang saya ingat, saya jadi watak setan. Setan yang nakal. Hahaha… kelakar bila ingat saat2 manis masa tu. "Mung jadi mende masa tu Izya? Dok ingat doh..."

UPSR. Alhamdulillah… Dapat 4A. Time tu 4 subjek jer dia kira. Sains takde. Ya Allah, nikmat manakah yang kamu dustakan..? Masa tu, mana tau lagi sujud syukur. Yang saya tahu, saya melompat kegembiraan lepas Cikgu Khamisah telefon saya di rumah bagi tau result tu. Hanya 4 org yg dpt 4A. Wan tinggi (Wan Izyati), Wan pendek (saya la tu), Nik gemuk (Nik Faridzuan) and Nik kurus (Nik Amirul Izzat). Kami semua akhirnya berjaya ke skolah asrama penuh. SM Sains Dungun... Alhamudulillah.

Masa hari anugerah, hari terakhir tahun 6 di sekolah, Wan Izyati dapat tokoh pelajar perempuan terbaik. Ya Allah, time tu saya sangat jeles kat dia. Kenapa saya tak dapat? Masa tu kecik lagi, mana la terpikir, itu rezeki dia. Yang saya rasa, Cuma jeles sebab kawan dapat anugerah tu. Tahniah Izya… U deserve it...!

Berakhirlah kisah saya zaman kanak2, bila dikenangkan balik, kita akan cakap… Kan best, kalau kita jadi kanak2? Takde masalah… Main aje… Tapi, bila time kanak2, mesti ada terfikir… Bila nak besar ni… Nak kerja, nak ada duit sendiri, nak kawin and macam2 lagi. Itu lah manusia. Sentiasa tidak bersyukur dengan apa yang dia miliki. Selalu ada perkataan kalau, kalau, kalau.

Buat kawan2 yang ada saya ingat dan yang saya tak ingat yg pernah berkawan dengan saya suatu ketika dahulu, saya doakan kalian semua bahagia dunia akhirat.

1 ulasan:

  1. mmmm...sadih...mesti la...masa tu my feeling terus drop..mana taknya..dalam kelas dulu sebelum kejadian..darjah 1 dan 2, kalau kau dapat no 1 aku mesti la dapat no 2...tapi nasib baik jenny datang..thats y aku kata dia pengganti ko...tapi hidup aku akan berjaya jika ko disisi aku InsyaAllah...

    Tapi aku dapat gossip ko...ko ingat tak izwan yang minat ko...eke2

    BalasPadam

Memuliakan Ibu Bapa

Assalamualaikum.... Entry kali ni diterbitkan khas untuk Program LaDap Nurani setiap Jumaat oleh Jemaah Nazir WPKL. Jadi, kali ni gili...