Assalamualaikum….
Buat
sahabatku Yatie, Ida, Halim, Zamzuraini, Nor, Izya dan rakan2 lain yang sudi
membaca kisah ku ini…
Kali
ni saya nak bercerita tentang kisah saya masa lalu yang masih saya ingat
sehingga kini. Subhanallah… Betapa hebatnya ciptaan Allah s.w.t.. Iaitu otak
kita. W/pun dah lama, but still kita ingat. Betul Yatie, nikmat Allah mana yg
kamu dustakan? Otak adalah salah satu nikmat yg Allah berikan. Of course tanpa
otak, kita xkan dpt rasa kenikmatan tu… Hmm…
Sekarang
umur saya dah 33 tahun. Apa yg nak saya ceritakan ini berkisar kehidupan saya lebih
kurang 25 thn yg lalu. Citer zaman kanak2… masa sekolah rendah… Nak tengok, adakah saya masih ingat lagi? Satu
lagi, bila umur saya 60 – 70 thn yg mana saya tak mampu lagi nak ingat, cerita
yg saya tulis ni akan mengingatkan saya kembali detik2 bahagia saya satu ketika
dahulu… Or, anak cucu cicit kita pun boleh tahu kisah kita zaman kita muda-muda…
Kalau sempat ada cucu cicit la… hehehehe
Zaman
Tadika…
Saya
bersekolah di TASKI (Taman Asuhan Kanak2 Islam). Letaknya agak jauh jugak dari
rumah. Tapi, ada van yg hantar ambik. Kawan saya waktu itu, Zamzuraini Mohd
Haniffah. Kami tunggu sama2 van datang.
Saya
pakai jubah warna hijau and bertudung. Masa tu tak tau lagi tentang tutup aurat
ni. Tak pikir pun kenapa kena pakai baju camtu. Dah ustazah suruh, pakai je
ler. Alhamdulillah, sekarang dah tutup aurat... :)
Masih
ingat lagi, dalam van, kami ramai2 nyanyi lagu nasyid – Sepohon Kayu. Korang
mesti tau lagu tu kan? Pasal solat. Nyanyi lagu tu hari2, tapi masa tu blom tau
solat lagi. Hahaha… Bila dah besar pun masih ingat lagi lagu tu, tapi solatnya
mcm biskut choc fudge… Astaghfirullah… Itu dulu, sekarang Alhamdulillah dah insaf der...
Masih
ingat lagi, di TASKI, kami makan dalam satu dulang ramai2. Ada le satu dulang
tu, 5 orang. Seronok sangat time tu. Tapi seingat saya, saya ni jenis pendiam.
Tak reti sgt nk berkawan. Sorang tu je le kawan saya, Zamzuraini. Di situ, kami
belajar alif, ba, ta…. Belajar nasyid and main kawada (mcm lego la jugak).
Masih
ingat lagi, setiap kali balik, van akan lalu kawasan kubur. Dan ramai2 kami
akan beri salam. Assalamualaikum Ya Ahli Kubur… Alhamdulillah…Sampai sekarang
saya masih amalkan lagi amalan tu.
Sekolah
rendah…
Darjah
1, 1 Merah. Saya bersekolah di Sekolah Kebangsaan Mengabang Telipot. Kawan yg
saya ingat time tu – Irdawati Abu Bakar. Kami baik sebab ayah kami berkawan.
Saya selalu pegi kedai runcit dia beli jajan. Kalu datang kedai dia, mak dia
soh amik, tak payah bayar. Rasa best sangat sebab boleh makan free. Tapi, mak
aku bayar kadang2. Segan la kan…
Saya
masih ingat lagi, pada waktu rehat, kami makan bawah pokok zaitun (ye ke pokok
zaitun?). Yatie cakap, saya panjat pokok tu and kain saya koyak. Saya x ingat
tp dia ingat. Zaman tu pakai pinafore pegi skolah. Budak2 lelaki suka intai
bawah kain budak pompuan. Hahaha… Lucu btol waktu tu. Darjah 1, saya suka kat
sorang budak laki ni. Halim namanya. Ada tahi lalat bawah bibir. Owh… Hensemnya
dia… kahkahkah… Kecik2 dah ada perasaan mcm tu… Kakaka…
Saya
masih ingat lagi, time rehat game favourite yg kita org suka main zero poin.
Main getah daa… Budak2 time tu panggil main zero poin. Saya dan Yatie kira
terrer la main game ni. Bestnya time tu kan Tie. Yang saya ingat, rambut Yati
time tu kerinting minting gitu, cam Bella. Saya pulak, rambut panjang, ikat cam
ekor kuda. Hahaha…
Alhamdulillah…
Allah telah kurniakan saya sedikit kepandaian semasa saya di sekolah rendah.
Dalam kelas, saya selalu dapat tempat pertama dan setiap akhir tahun ambil
hadiah pada hari anugerah. Ya Allah mohon keampunan Mu. Bukan niat nak bangga ke
apa, tapi itulah anugerah yg Allah pernah kurniakan pada saya yg mana saya
pernah kecapi nikmatnya satu ketika dahulu… Subhanallah…. Nikmat Tuhan manakah
yang kamu dustakan?
And
kawan saya masa tu jugak Nursyaheeda Abd Aziz. Dia kira cam sedara jugak la dgn
saya. Neneknya dgn nenek saya sepupu. Betul dok Nor? Saya panggil dia Nor. Best
kawan dgn dia. Dia budak baik. Saya suka gi rumah dia. Ada sekali tu, saya
pergi rumah dia. Tak bagi tau mak. Mak dtg sekolah, cari saya takde. Pening la
org tua tu cari saya ingat saya kena culik. Puas dia tanya org mana saya pergi.
Then, dia singgah rumah Nor, tgk saya ada kat situ. Mak saya nampak je saya,
dia terus sekeh kepala saya beberapa kali and pulas telinga saya. Memang patut
kena pun. Masa tu saya langsung tak fikir mak saya akan risau macam tu cari
saya. Yang saya fikir cuma seronok nak main dgn kawan2… Kesian mak…
Darjah
4, 4 Merah. Ada sorang English teacher. Cikgu Abd Rahman namanya. Badannya
berisi. Org panggil dia cikgu susu sbb dia in charge susu kat skolah. Setiap
kali saya bawak buku ke depan kelas utk dia tanda, dia akan cakap kat saya, I
love U, I love U. Ish… gatal betul cikgu ni. Dia memang suka kat saya. Saya
sengih je la time tu. Nak cakap apa lagi? Xkan nak cakap I Love U jugak?
Tiap
kali, kalu terserempak dgn dia kat sekolah saya akan melarikan diri, sebab dia
selalu buat macam dia nak peluk saya. Eiii… menakutkan. Kalau budak skrg, buat
report, dah kena cikgu ni… Tapi, cikgu tu baik. Dia takde niat apa. Dia sayang
kat saya, sebab saya pandai sikit dr org lain. Itu aje. Sampaikan dia pernah
dtg rumah saya jumpa mak saya, tak bagi saya tukar ke Sekolah Gong Badak yg
baru dibuka masa tu.
Darjah
5 – SK Gong Badak.
Akhirnya
saya pindah jugak ke sekolah baru. Senyap2 mak saya pindahkan saya tanpa
pengetahuan cikgu tu… hehehe… Masa tu saya rasa, seronok nak pi skolah baru.
Saya tak fikir pun, adakah kawan2 yg saya tinggalkan, sedih dgn pemergian saya.
Meh kita tanya. “Tie, mung sedih dok masa aku pindoh skoloh dulu?”
Sekolah
baru, mak saya jumpa GB and GB tu cakap, “Bakpe baru tukor?” Sekolah tu dah
setahun bukak. Budak2 Gong Badak semua dah tukar thn lepas. Mak saya ckp la,
cikgu dia dok bagi tukor.
Masa
kat skolah baru, saya rasa out of place sangat. Saya dah le tak peramah. Kalau
tak silap saya, saya duduk sebelah dgn Julainy Jaafar. Dia jadi kawan baik saya
lepas tu.
Saya
tak berapa ingat nama2 cikgu yg pernah ajar saya di situ. Kecuali sorang cikgu
ni; Cikgu Khamisah namanya. Sorang cikgu laki. Dia punya trademark; Korok mung.
Kahkahakha… Tak ingat namanya, but he’s funny. And, Ustaz hensem naik motor besar.
Matanya kaler hazel. "Izya mung ingat lagi dok kat cikgu2 kita nih?"
Cikgu
Khamisah sgt garang. Dia ajar masa saya darjah 6. Kalau U salah jawab satu
soalan Maths, U akan dapat, 2 kali rotan. Saya pernah salah, tapi satu dua jer.
Cuba bayangkan salah 20, 30? Aduss… Naya betol. Memang sume org takut dgn cikgu
ni. Tapi, saya xde masalah dgn cikgu Khamisah sebab saya boleh score subjek yg
dia ajar; Maths, BM, English.
Tapi,
saya sangat berterima kasih pada cikgu Khamisah. Dia cikgu favourite saya.
Walau pun dia garang, bagi saya dia ikhlas ngajar nak suruh kita pandai. Dia sangat bersungguh
bila mengajar. Saya masih ingat, dia tak sihat, muntah2 kat dalam kelas… Tapi
dia kuatkan semangat utk mengajar. Terima kasih, cikgu. Sekrg dia dah jadi GB
kat SK Presint 9, Putrajaya. Dah lama betul tak jumpa dia…. Rindu kat cikgu.
Time
tu, murid takut dgn cikgu. Sgt hormat dgn cikgu. Nak bercakap pun, takut2. But,
murid2 zaman skrg, kurang hormat cikgu. Cakap dgn cikgu kasar bila cikgu tegur.
Hmm… Nape jadi gitu ek? Didikan dari mak bapak. Mak bapak mmg x ajar buat mcm
tu, tapi dia blajar dgn tgk dari kita apa kita buat. So, be careful kalau
bercakap. Jgn cakap kasar, mencarut lagi la x boleh depan anak2…
Kawan2
masa di SKGB yang masih saya ingat, Wan
Izyati, Nik Faridzuan, Nik Amirul Izzat, Arzuan (saya pernah syok dgn dia
dulu), Adib Rahimi, Muna Azraa. And kawan2 yang rapat dgn saya time tu;
Julainy, Norlizana and Wan Murni. Kami 4 org mmg kamceng. Tiap petang kita org
main bola katak kat padang rumah murah Gong Badak. Kita org blaja sama2 kat
surau. Aku la cikgunya.. Kihkih… Owh… Zaman kanak2, mmg menyeronokkan.
Saya
masih ingat. W/pun x brape peramah, tapi saya berani jugak buat persembahan
kalu ada msk pertandingan di sekolah. Cikgu soh saya msk pertandingan sajak.
Dia bagi saya sajak Bunga Popi karya Usman Awang. Saya dapat No. 3. Okay la tu,
dapat hadiah. And saya buat persembahan di sekolah. Cikgu2 cakap, bagus
persembahan awak. Kembang skjp time tu.
And,
kami murid2 tahun 6 pernah buat persembahan pantomin kat sekolah masa hari
anugerah. Kami berlatih sendiri aje. Cikgu tak amik port langsung. Tak ingat
tajuk citer apa. Yang saya ingat, saya jadi watak setan. Setan yang nakal.
Hahaha… kelakar bila ingat saat2 manis masa tu. "Mung jadi mende masa tu Izya? Dok ingat doh..."
UPSR.
Alhamdulillah… Dapat 4A. Time tu 4 subjek jer dia kira. Sains takde. Ya Allah,
nikmat manakah yang kamu dustakan..? Masa tu, mana tau lagi sujud syukur. Yang
saya tahu, saya melompat kegembiraan lepas Cikgu Khamisah telefon saya di rumah
bagi tau result tu. Hanya 4 org yg dpt 4A. Wan tinggi (Wan Izyati), Wan pendek
(saya la tu), Nik gemuk (Nik Faridzuan) and Nik kurus (Nik Amirul Izzat). Kami semua akhirnya berjaya ke skolah asrama penuh. SM Sains Dungun... Alhamudulillah.
Masa
hari anugerah, hari terakhir tahun 6 di sekolah, Wan Izyati dapat tokoh pelajar
perempuan terbaik. Ya Allah, time tu saya sangat jeles kat dia. Kenapa saya tak
dapat? Masa tu kecik lagi, mana la terpikir, itu rezeki dia. Yang saya rasa, Cuma
jeles sebab kawan dapat anugerah tu. Tahniah Izya… U deserve it...!
Berakhirlah
kisah saya zaman kanak2, bila dikenangkan balik, kita akan cakap… Kan best,
kalau kita jadi kanak2? Takde masalah… Main aje… Tapi, bila time kanak2, mesti
ada terfikir… Bila nak besar ni… Nak kerja, nak ada duit sendiri, nak kawin and
macam2 lagi. Itu lah manusia. Sentiasa tidak bersyukur dengan apa yang dia
miliki. Selalu ada perkataan kalau, kalau, kalau.
Buat
kawan2 yang ada saya ingat dan yang saya tak ingat yg pernah berkawan dengan
saya suatu ketika dahulu, saya doakan kalian semua bahagia dunia akhirat.